23-04-06
ZONDAG 23 april 2006: een pad van 137 jaar weer open
In 1869 werd de treinverbinding Kortrijk-Ronse in gebruik genomen. Gisteren werd op de berm van de al lang afgeschafte spoorweg een zalig fietspad geopend. Morgen lees je het in de krant; vandaag geef ik jullie al de primeur. Als onvermoed hoekje van Kortrijk kan het tellen. Het heeft 137 jaar geduurd eer er voetgangers en fietsers op toegelaten werden. Het pad brengt je recht naar de buiten. Weg en weer 9 km, goed voor een fikse wandeling of een pittig fietstochtje voorbij allerlei verrassingen. 137 jaar |
Op 1 juni 1869 werd de spoorweg Kortrijk-Amougies (en later Ronse), lijn 83, geopend door de private spoorwegmaatschappij "Braine-le-Comte à Courtrai". Dat was precies 30 jaar na de eerste spoorverbinding vanuit Kortrijk: de lijn Gent-Kortrijk, een van de eerste spoorwegen van ons land - het lint werd doorgeknipt door koning Leopold I in hoogsteigen persoon. De rechtstreekse verbinding met Brussel dateert pas van 1868 en was eerst ontworpen als een heel secundair lijntje: Denderleeuw-Zandberg, lijn 89.
Het spoor zelf wordt in herinnering gebracht in de wegverharding bij de kruising van de Luipaardstraat. Het twee parallelle strepen in zwarte klinkers voor de sporen en afwisselend gele en roze betonstenen voor de treinbiels is het vroegere spoor er mozaïekgewijs uitgebeeld.
Wat verder rij je het grondgebied van Harelbeke binnen. Rechts zie je tot tegen de berm van de opgehoogde E17 landbouwgebied, maar dat blijft niet zo: er komt een 'hoogwaardig' industriegebied (Deltapark). Links zie je de gebouwen van de firma Buysmetal. Het eerste complex, in onopgesmukt beton, won ooit een Europese architectuurwedstrijd van de betonfederatie. De helblauwe loodsen erachter concurreren op zonnedagen op een afschuwelijke manier met de open hemel.
Verderop ontdek je een tot dusver geheime achterkant van Zwevegem. Het is een heel groene achterkant hoewel je heel wat bedrijfsgebouwen tegenkomt. Geert Callens van de fietsgidsen van Terra Mobile heeft daar een uitleg voor. Bij de aanleg van de spoorweg planten de boeren doornige hagen langs de spoorweg om te beletten dat hun koeien op de sporen gingen lopen. Op dat moment was Leon Leander Bekaert nog niet op het idee gekomen om de oudjes van het bejaardengesticht van Zwevegem aan het werk te zetten met de productie van prikkeldraad - zo startte het latere Bekaertconcern.
Aan de Deerlijkstraat in Zwevegem loopt het fietspad dood op de afspanning van diezelfde NV Bekaert. Het vroegere parcours van de spoorweg ligt achter die omheiding evenwel nog vrij.
Een nabijgelegen café koos als naam 'Traverke', herinnerend aan de vroegere spoorwegovergang.
Tijd om rechtsomkeer te maken. Je rijdt pal westwaarts. Als je dat 's avonds doet, wapen je dan met een zonnebril: je hebt ononderbroken de ondergaande zon in je gezicht. Dat is natuurlijk ook een fijne manier om een gezond kleurtje te krijgen.
12:15 Gepost door Marc Lemaitre | Permalink | Commentaren (1) | Facebook |
Commentaren
spoorlijn 83 was op zondag toeristische lijn De spoorlijn naar Ronse werd niet alleen gebruikt voor kolen en vlaamse mijnwerkers, op zondag werd ze intens gebruikt voor uitstapjes naar de Kluisberg, men gebruikte daarvoor het station van Orroir aan de Waalse kant van de berg. Ik hoorde dit verhaal van mijn vader, blijkbaar gingen de vlamingen daar graag uit de bol want het verhaal eidigde met:" gelukkig was het bergaf als we weer naar de trein moesten". De Kluisberg was reeds voor 1900 een zeer mondain vakantie- en ontspanningsoord met hotels, restaurants en vooral danszalen. Een heidense plek...In lokale katholieke gazetten werd daar sterk tegen geageerd. Ik heb een mooi voorbeeld van een artikel met de tiitel:"Den Kluisberg. Den Driftberg". Ook de uitbouw van St.Arnolduspark in Tiegem kaderde in het katholieke tegenoffensief. Streuvels heeft het in zijn autobiografisch werk een aantal keren over uitstapjes naar de Kluisberg, het moet er echt enorm druk geweest zijn op zomerse zondagen. Op Tiegemberg is het weer stil geworden, de Kluisberg blijft aantrekken maar heden meer voor een boswandeling met achteraf een goeie pint of een pannekoek/ ijscoupe . Je kan er ook nog altijd een aantal typische gebouwen bewonderen uit de glorieperiode van de jaren 1900.
Gepost door: geert callens | 03-05-06
De commentaren zijn gesloten.